Op een genadeloze abrupte manier werd op 25 september 2020 het leven hier grondig door elkaar geschud.
EĆ©n week later zijn de schokgolven nog zo hard voelbaar dat iedereen zich op zijn manier ergens aan probeert vast te klampen.
Onwezenlijk, surreƫel en vooral heel erg oneerlijk is het om op zo'n korte tijd van elkaar te worden afgesneden.
Het ene moment krijg je de enorme klap met de diagnose en een moment later ben je er niet meer.
Tranen rollen over mijn wangen bij het schrijven van dit verhaal, toch blijf ik hier zitten, al is het tot het donker wordt of weer licht is, vandaag sta ik stil, helemaal stil bij jou, jouw leven, JIJ!
Ik benoem mezelf tot een vriendin, geen beste vriendin, maar een vriendin die er altijd probeerde te zijn op momenten dat jij me nodig had.
We beleefden leuke maar ook heel veel moeilijke momenten samen en zoals bij vele vriendschappen kon het wel eens botsen, toch vonden we steeds de weg naar elkaar.
Beiden volgden we een training die ons leven zou veranderen.
"Ander Leven"
En wat een ander leven, we kregen nieuwe inzichten, we veranderden een hele hoop dingen in ons dagelijks leven en het gaf ons een boost om vooruit te gaan, om te GENIETEN!
Er waren nog momenten dat we ons wel eens onbegrepen of alleen voelden maar daar bleven we niet inhangen, een feestje waar "Nico Morano" aan de draaitafels stond liet ons en zoveel anderen echt GENIETEN! Even van de wereld, even van de sneltrein waar we allemaal inzaten, want wat gaat het snel, razendsnel!
Ik moest al eens bijna 4 jaar op de pauzeknop drukken en toch kreeg ik een tweede kans om mijn leven helemaal opnieuw in te richten, dat had het voor jou ook moeten zijn, even wakker geschud worden en je doen inzien wat je allemaal wel hebt en het belang van wat je niet hebt naar de achtergrond laten verdwijnen.
Die vraag blijft maar door mijn hoofd spoken, waarom kreeg ik die kans en jij niet, dat antwoord zal ik nooit krijgen.
Wat ik wel weet is dat jij, ik, wij allemaal energie zijn en dat ons lichaam misschien wel verdwijnt maar dat onze energie wel blijft, dat is niet alleen een troost maar ook een geruststelling dat je niet helemaal weg bent, en met de wetenschap dat wij altijd zoveel voelden, dikwijls teveel naar onze zin en de zin van andere mensen, wel dat wordt nu net onze kracht.
Lieve VĆ©, Veke, Baby, Liefje, ik weet dat ik je nog regelmatig in mijn buurt zal voelen, maar toch is het vandaag verschrikkelijk hard maar ook zo mooi geweest, wat een afscheid, wat een viering voor jou!
Je zal zien, voor Lex, Miepje, Princes en Dolly zal goed gezorgd worden.
Bekom nu ook maar even van deze dag, van alle prachtige woorden, van alle mensen die zo talrijk aanwezig waren en straal dan, straal over je familie en vrienden die je nooit zullen vergeten.
Ik ga je ontzettend missen š¤
